Coś się uruchamia..., Kiedyś zaczęło się od tego...

Kiedyś zaczęło się od tego...

-posłuchaj. była sobie.. -księżniczka? -nie wiem. może prawdziwa królewna, a może nimfa. czy to ważne? niech będzie księżniczka. -więc opowiadaj o tej księżniczce. -słuchaj i nie przerywaj. księżniczka żyła sobie w całkiem wygodnym pokoju na ostatnim piętrze wieży. żyła sobie i marzyła o kwiatkach i szmatkach. urozmaicała sobie czas czytaniem poezji i słuchaniem muzyki. -po prostu była sobie, żyła i marzyła? -tak. aż pewnego wieczoru spotkała kogoś u wrót zamku. -kto to był ? -och, zaraz się dowiesz. słuchaj tylko. spotkała go, pocałowała i.. -i co ? -są pocałunki, które kłamią. są pocałunki, które serce łamią. -rymujesz. -tak jakoś. -to Twoje? -nie wiem. może moje, a może gdzieś to przeczytałam, ale tak właśnie było. to był zaczarowany pocałunek, bo od niego wszystko się zaczęło. była noc wysrebrzona mrozem i śniegiem. noc, gwiazdy, on. i księżniczka. (..)a potem przyszła wiosna. zaczęła szaleć zieleń i rozszalało się jej serce, choć próbowała nad nim zapanować. porą księcia, bo tak go nazwała w myślach, był wieczór, więc ona wciąż czekała na zmierzch, mimo że dawniej najbardziej lubiła poranki. zapalała świecę i gdy byli razem, cała komnata wirowała. pewnego wieczoru przyniósł ze sobą i podarował jej piękny wiersz pełen miłosnych zaklęć. były jeszcze inne wiersze i inne wieczory i niecierpliwe czekanie na tego, o którym myślała, że jest jej księciem z bajki. -to koniec? niesamowicie głupi. -daj mi skończyć. stale przerywasz. -ta Twoja księżniczka jest horrendalnie głupia, tylko stale czeka i czeka. poza tym, kto dzisiaj głuszy dziewczynę na wiersze i która daje się na to złapać ? -widocznie księżniczka trochę niedzisiejsza i to był najlepszy sposób, żeby zdobyć jej serce. -no dobra. to już koniec? -wcale nie, bo kiedyś przyszedł taki wieczór, kiedy skończyła się poezja.. -i zagrały zmysły? czy tak? -prawie tak. na szczęście księżniczka była na tyle rozsądna, że do niczego nie doszło. książę wyszedł obrażony. -wtedy czar prysnął i wreszcie obudziła się ta Twoja księżniczka? -wcale nie, bo ona nadal go kochała i wierzyła, że wróci. -fantastyczna idiotka! i doczekała się w końcu? -doczekała, ale nie tego czego pragnęła. zobaczyła go z inną. już nie był księciem. świat marzeń legł w gruzach, a jednak nadal go kochała. - lubię słuchać jak ludzie komplikują sobie życie. co było dalej? -dalej był smutek. minęła wiosna, przyszło lato oszałamiające kolorami i słońcem, pełne zabaw i radości. wielu młodych ludzi przewijało się przez zamkowe sale, ale ona chciała mieć przy sobie tylko księcia. łzy i rozpacz przyszły z jesienną szarugą. wszyscy już zapomnieli o tym, że kiedyś był przy niej książę, tylko ona nie mogła o nim zapomnieć. -to już koniec? -chyba tak, chociaż można by ciągnąć tę historią dalej, bo ona wciąż ma masę kłopotów i smutków, a jej zielone oczy są pełne łez. -dziwna ta twoja bajka-niebajka, ale dobrze się jej słucha. kim Ty właściwie jesteś ? -kim ja jestem ? może Tobą, a Ty mną? a może obie jesteśmy księżniczkami? może ta bajka-niebajka była naprawdę. -więc opowiedziałaś to wszystko o sobie. po co ? -może po to, żeby otrząsnąć się z tej historii, a może dlatego, że znów jest jesień, a ja mam zielone oczy i .. czekam.

Czasem każdy z nas ma gorsze dni, albo po prostu wydają się nam gorsze...

Właśnie dziś mam taki dzień, gdzie chyba mi się to jednak wydaje...

Księżniczka do końca nie wie co ma myśleć , czy reagować czy po prostu sobie odpuścić...

Oczywiście dla niej jak zwykle najlepszą opcją byłaby ucieczka...

Ma ogromny mętlik w głowie, potrzebuje czas na przemyślenie, ale jest pewna, że znowu się wszystko uruchamia... Znowu czuje..

do końca nie wie czy to tylko za sprawą tej pięknej wiosny czy jednak...

-jednak co ?

-jednak jej zielone oczy są przepełnione nadzieją...

-ale zanudzasz...

-czasem potrzeba takich dni, w których tylko myślimy...

-Księżniczka ma ich zdecydowanie za dużo..

-Zgadzam się , ale teraz jest wszystko inne, tak jakby zaczynała od zera, odkrywa jedną wielką Zagadkę..

-nie rozumiem.

-ona do końca jeszcze też tego nie rozumie ... i chyba wolałaby nie zrozumieć, wolałaby nie czuć, nie myśleć... Ona już wie, że to się stało i chyba to ją najbardziej przeraża....

Kiedyś zaczęło się od tego...

Strona główna

Coś się uruchamia...

Dodaj komentarz